65 Speed King

(Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)
B-kant van de single "Never before" van Deep Purple & ook van Gillan's Inn

Dit is het eerste liedje dat we schreven toen Roger Glover en ik bij Deep Purple kwamen in 1969. Oefenend in een Community Centre in west London kwamen we achter een manier van liedjes schrijven die we zelfs nu nog gebruiken met de band - of groep zoals dat toentertijd hete.

Zelfs, bijvoorbeeld, op het album "Rapture of the Deep, was er geen plan de campagne. Niets was van te voren geschreven, geen kladjes met tekst of zelfs maar een titel. We hadden geen idee wat er van terecht zou komen.

We arriveerden in L.A., waar iemand thee begon te zetten. We vroegen beleeft naar de families thuis en spraken over de vooruitzichten van Sunderland, Nottingham Forest en QPR in het aankomende voetbal seizoen. Na alle aardigheden te hebben gehad , verlieten we plichtsgetrouw de keuken en pakte onze instrumenten, in mijn geval was dat een pen. We jamden elke dag een paar uur - zo ongeveer van 1:00 - 6:00PM - net zolang tot het album na een paar weken klaar was.

Maar goed, terug naar '69....

Ik was overweldigd door wat klonk als een 4 motorig aangedreven aanstormende neushoorn uit het quadophonische universum - geen 5.1 toentertijd. Er bestond geen twijfel dat ze een dodelijke snelheid zouden bereiken daar waar ik lamgeslagen bij mijn microfoon stond.

Tijdens al mijn eerdere avonturen in mijn leven was ik nog nooit in een zo'n spannende en gevaarlijke situatie terecht gekomen. Opgetogen als ik was, werd het meteen duidelijk dat ik direct moest reageren, het was dit of worden overdonderd door dit alles en het er niet levend van af brengen. Ik kwam er toen achter dat Roger er hetzelfde idee op na hield betreffende het blind jammen in het huis van de rector.

Er was geen tijd om na te denken - dus - uitsluitend uit zelfbehoud - schreeuwde ik naar hun terug, ik schreeuwde alles wat maar in mij op kwam - Little Richard, Elvis Presley en Lonnie Donegan. Een ieder hiervoor genoemd redde mij met de verzen, maar het refrein was van mij alleen - Ha!

Vaak verkeerd begrepen, maar ik kan je nu wel vertellen dat het niet over drug/speed enz. gaat. Het is eigenlijk heel simpel, het gaat over snel en wanhopig zingen.

Zoals met alle oudere liedjes zijn de woorden over de jaren heen "gegroeid", verbeterd volgens mij.